По дваесет години во странство, се враќам во моето родно село, само за да најдам урнатини од минатото и луѓе кои не ме препознаваат. Средбата со стариот Петре, некогашниот поштар, ме враќа во болните спомени за семејните расправии и причината поради која заминав. Сега, стоејќи пред рушевините на мојата куќа, се прашувам дали некогаш навистина можеме да се вратиме дома.
Јас сум Марта. Кога мајка ми, Лидија, се разболе и мораше да се пресели кај нас во малиот стан во Аеродром, сè се смени. Меѓу кавгите со сопругот, грижата за мајка ми и моите неостварени соништа, се обидував да најдам смисла додека животот ми се распарчуваше.
Јас сум Весна, келнерка во малата кафана „Сончоглед“ во Битола. Осумнаесет години секое утро го служев намуртениот Љупчо, човек за кого мислев дека е само уште еден старец што се жали на животот. Но кога престана да доаѓа, вистината за неговото секојдневие и причината за неговата рутина ме натера да се преиспитам за сè што мислев дека знам за луѓето околу мене.
Јас сум Весна, мајка која со месеци го криеше проблемот на својот син од сопругот, плашејќи се дека вистината ќе го уништи нашето семејство. Секој ден живеев во страв, борејќи се со вината и тишината, додека моето дете страдаше. На крајот, таа тишина нè доведе до точка од која нема враќање.
Јас сум Марко, и ова е мојата приказна за тоа како прекумерната добрина ме доведе до работ на очајот. Заедно со моите пет најдобри другари, научивме дека понекогаш, кога премногу се даваш за другите, можеш да го изгубиш сопствениот мир. Ова е наша исповед за границите на добрината и болката што ја носи кога луѓето ја злоупотребуваат.
