Јас сум Јасмина, ќерка на Вероника и Кузман, и ова е мојата приказна за самотното мајчинство во едно македонско село. Секој мој чекор беше следен од љубопитни погледи и злобни шепотења, но јас се борев за достоинството на моето дете и за сопствената слобода. Ова е мојата борба против предрасудите, осаменоста и селските озборувања.
Ова е мојата приказна за осаменоста, загубата и неочекуваните пресврти во животот. По смртта на мајка ми и мојот верен мачор, останав сама во празниот стан во Скопје, борејќи се со тишината и спомените. Но, еден неочекуван настан ми го промени животот и ме натера да се запрашам: дали среќата навистина постои или само ние ѝ ја отвораме вратата?
Се најдов сам на железничката станица во Велес, откако го пропуштив возот што требаше да ме однесе кон нов почеток. Во тој момент, минатото, семејните конфликти и мојата несигурност ме преплавија, додека се прашував дали навистина можам да се ослободам од сопствените стравови. Ова е приказна за едно чекање што трае, за надежта и болката што ги носи секој пропуштен воз во животот.
Јас сум Елена од Битола. По разводот со првиот маж, се обидов да изградaм нов живот, но кога ќерката на мојот втор маж премина граница, морав да донесам болна одлука. Ова е приказна за семејни конфликти, љубов и храброст да се избориш за сопствениот мир.
Јас сум Горан, човек кој секогаш верувал во чесност и добрина, но животот ме научи дека љубовта не секогаш ги следи тие патишта. Во оваа приказна ја отворам душата за моите разочарувања, борби и надежи, барајќи одговори зошто добрите луѓе често остануваат сами или се вљубуваат во погрешни личности. Ова е мојата вистина, мојата болка и моето прашање до сите вас.
