Јас сум Халина, жена која целиот живот го помина незабележана, како сенка во сопствениот дом и град. Во оваа приказна раскажувам за мојата борба со осаменоста, невидливоста и болката што ја носи секојдневието на една жена во Македонија која сите ја заборавиле. Ова е мојот крик за внимание, за љубов и за тоа што значи да се биде жив, дури и кога сите околу тебе се однесуваат како да не постоиш.
По дваесет години во странство, се враќам во моето родно село, само за да најдам урнатини од минатото и луѓе кои не ме препознаваат. Средбата со стариот Петре, некогашниот поштар, ме враќа во болните спомени за семејните расправии и причината поради која заминав. Сега, стоејќи пред рушевините на мојата куќа, се прашувам дали некогаш навистина можеме да се вратиме дома.
Се враќам во родната куќа по смртта на мајка ми, само за да откријам дека ништо не е исто. Се соочувам со непознат човек кој тврди дека има право да биде тука, додека се борам со болката, спомените и семејните тајни. Ова е приказна за загубата, предавството и борбата за она што ни припаѓа.
Јас сум Елена, жена која цел живот се бореше со тежината на своето име и наследството што го носи. Од првиот ден кога мајка ми ме нарече по нејзината почината сестра, мојата судбина беше запечатена со тага, вина и семејни тајни. Ова е мојата приказна за љубовта, загубата и борбата да се ослободам од сенките на минатото.
Јас сум Јована, и ова е приказната за една вечер што го смени текот на мојот живот. Се вратив дома од работа, уморна и со букет цветови, но ме дочека хаос, скриени тајни и семејни конфликти кои со години тлееја под површината. Ова е мојата борба со срамот, љубовта и потребата конечно да се изборам за себе.
Јас сум Кристина од Битола, жена која веруваше во љубовта и семејството, додека една ненадејна вечер не го открив најголемото предавство во мојот живот. Ова е мојата исповед за болката, сомнежите и борбата да се избере помеѓу простување и достоинство. Дали некогаш може да се залепи скршеното срце и дали вреди да се бори за нешто што веќе не постои?
Се вљубив во Александар кога се врати од војска, но нашата љубов не беше како во бајките. Се борев со сопствените несигурности и со притисокот од семејството, додека Александар се обидуваше да најде свое место во светот. На крајот, останав со прашањето: дали љубовта е доволна кога животот не е фер?
Јас сум Елена, и мојот живот се промени за миг, кога автобусот застана на среде булеварот „Партизанска“. Во тој момент, додека сите се држеа за рачките, јас се соочив со вистината за моето семејство и себеси. Ова е приказна за предавство, страв и надеж во едно обично скопско попладне.
Јас сум Валентина Стојановска, жена која целиот живот го помина во истата скопска зграда, меѓу мирисот на динстана зелка и стари електрични инсталации. Ова е мојата приказна за љубовта, загубата и тишината што останува кога децата ќе заминат, а минатото не сака да се одлепи од сегашноста. Додека светилката над вратата сè уште трепери, ништо не е сосема изгубено.
Се најдов сам на железничката станица во Велес, откако го пропуштив возот што требаше да ме однесе кон нов почеток. Во тој момент, минатото, семејните конфликти и мојата несигурност ме преплавија, додека се прашував дали навистина можам да се ослободам од сопствените стравови. Ова е приказна за едно чекање што трае, за надежта и болката што ги носи секој пропуштен воз во животот.
Се викам Весна и ова е приказната за тоа како мојата мајка, Лидија, почна да исчезнува пред моите очи – не физички, туку преку ситни, болни заборави. Секојдневието ни се претвори во борба со нејзината деменција, а семејството се најде на работ на распад. Ова е мојата исповед за љубовта, стравот и надежта што ги носи животот во сенка на болеста.
Ова е мојата приказна, приказна за тоа како еден обичен момент може да го промени текот на целиот живот. Од денот кога ми падна лажицата од рака, моето семејство и јас се соочивме со стравови, тајни и вистини кои долго време ги потиснувавме. Ова е сведоштво за борбата со болеста, за љубовта и за тоа како се менува сè кога тишината во домот станува погласна од секој збор.
