Nikada neću zaboraviti vikend kad smo suprug i ja odlučili poslati našu djecu kod bake na selo, misleći da ćemo napokon malo predahnuti. Umjesto toga, suočili smo se s neočekivanim valom emocija, straha i krivnje kad je naš najmlađi sin Ivano neutješno plakao i molio da ga vratimo kući. Taj vikend nas je naučio što znači biti roditelj i koliko su dječja srca krhka, čak i kad imamo najbolje namjere.
Ова е мојата приказна за тоа како едно лето во село, со мојата баба Теодора, го промени текот на нашето семејство. По смртта на дедо ми, таа се повлече во себе, а јас, нејзиниот внук Витомир, решив да ѝ помогнам да ја врати радоста. Преку откривање на стари семејни тајни и искрени разговори, повторно ја видов баба ми како се смее.
Јас сум Ратка, баба од Битола. Целиот живот верував дека сум најдобрата баба на светот, сè додека не дојде таа една ноќ кога мојата внука Марија тешко се разболе додека беше под моја грижа. Ова е мојата приказна за вината, љубовта и тешкиот пат до простувањето во нашето семејство.
Јас сум Благица, пензионерка од Битола, и еден телефонски повик ми го сврте светот наопаку. Кога ми јавија дека внукот ми е во сообраќајка и бараат пари, срцето ми застана, но не дозволив стравот да ме надвладее. Ова е приказна за тоа како љубовта, мудроста и малку македонски инает можат да победат измама.
Во оваа приказна ја раскажувам мојата борба да најдам заеднички јазик со бабата на мојот сопруг, иако со остатокот од неговото семејство имам топли односи. Секој обид за приближување завршува со недоразбирања и болни зборови, што создава тензии во нашето семејство. Преку оваа приказна, се обидувам да разберам дали вината е само моја или постојат подлабоки причини кои не ги гледам.
Јас сум Марија, баба од седумдесет години, која се бори со ограничувањата што ми ги постави зетот. Моите обиди да бидам дел од животот на внукот и ќерката ме доведоа до болни конфликти и тешки одлуки. Ова е приказна за љубовта, границите и болката кога семејството се распаѓа пред очи.
