Се најдов сам на железничката станица во Велес, откако го пропуштив возот што требаше да ме однесе кон нов почеток. Во тој момент, минатото, семејните конфликти и мојата несигурност ме преплавија, додека се прашував дали навистина можам да се ослободам од сопствените стравови. Ова е приказна за едно чекање што трае, за надежта и болката што ги носи секој пропуштен воз во животот.
Се вратив во Охрид со само една торба и три нешта: стариот џемпер на татко ми, недовршена ролна филм и едно писмо. Секое од нив носеше тежина на минатото што не можев да го оставам зад себе. Ова е мојата приказна за простување, семејни тајни и изборите што ги правиме кога животот ни се распаѓа пред очи.
Сè се смени во мојот дом оној ден кога лажицата ми падна од рака. Одеднаш, секојдневието стана тешко, а семејството почна да се распаѓа под тежината на молкот и неизговорените зборови. Ова е мојата борба со болеста, осаменоста и надежта дека љубовта може да не спаси.
Во една обична вечер, мојот сопруг Ѓорѓи ми призна дека веќе не ме сака. Излегов да купам миленези од локалната продавница, каде што го сретнав Павле, човекот кој целосно го промени мојот живот. Ова е приказна за предавство, семејни конфликти и неочекувана втора шанса за љубов.
Јас сум Александар, човек кој премногу долго го давав своето време на луѓе што не го заслужуваа. Ова е мојата приказна за тоа како болката од игнорирањето и нереципроцитетот ме натера да ја сфатам вистинската вредност на секој миг. Преку семејни конфликти, предавства и тешки избори, научив дека понекогаш најголемата храброст е да си заминеш.
Во оваа приказна, јас, Елена, се соочувам со вистинското лице на љубовта и искреноста во срцето на Скопје. Преку шест особини што ги бараме еден во друг, се заплеткувам во мрежата на сопствените стравови, желби и семејни конфликти. На крајот, останува прашањето: дали навистина знаеме што бараме од другите, или само бегаме од себе?
Јас сум Весна, мајка која со месеци го криеше проблемот на својот син од сопругот, плашејќи се дека вистината ќе го уништи нашето семејство. Секој ден живеев во страв, борејќи се со вината и тишината, додека моето дете страдаше. На крајот, таа тишина нè доведе до точка од која нема враќање.
Една ноќ, додека се враќав дома низ празните улици на Скопје, слушнав крик кој не можев да го игнорирам. Тоа што го најдов под мостот на Вардар не беше само тајна, туку почеток на борба со моето семејство, совеста и општеството. Ова е приказна за љубов, страв и избори кои засекогаш го менуваат човекот.
Сè започна со едно обично ѕвонење на телефон од Марија, мојата другарка од детството, која сакаше да дојде на кафе со својот син. Не ни претпоставував дека таа посета ќе го претвори мојот мирен дом во поприште на кавги, недоразбирања и болка. Ова е мојата приказна за довербата, семејните тајни и цената што ја плаќаме кога се обидуваме да бидеме добри луѓе.
