По долг пат од Италија, се враќам во македонското село, каде ме чекаат моите деца и свекрва. Топлината на домот се меша со стари рани и неизговорени зборови. Ова е приказна за простување, мајчинство и борба со тишината што понекогаш боли повеќе од зборовите.
Јас сум Марија од Велес. Мојата приказна започнува со семејна кавга која го промени текот на мојот живот. Се соочив со предавство, љубов и борба за сопствена иднина во општество каде што традицијата и модерното секојдневно се судираат.
Од мали нозе останав без мајка, а татко ми создаде ново семејство. Верував дека љубовта со Александар ќе ми го пополни празното место, но вистинската среќа беше скриена таму каде што најмалку очекував. Ова е мојата приказна за загубата, љубомората, семејните рани и повторното пронаоѓање на себеси.
Јас сум Снежана, 48-годишна жена од Битола која пред три децении го напушти селото за да студира и да изгради живот во градот. Последната посета на селото ми го разниша срцето, кога снаата Јасмина ми предложи да го продадам станот и да се вратам назад, за „да ја поддржам фамилијата“. Тоа беше капката што ја прели чашата, но кога брат ми Горан дојде следното утро со кошница јаболка, сфатив дека некои рани не можат лесно да се затворат.
