Na pragu šesnaestog rođendana, osjećam se kao stranac u vlastitoj kući, gdje me otac Davor i polusestra Lejla svakodnevno podsjećaju da moj glas ne vrijedi. Smrt majke ostavila je prazninu koju nitko ne želi ispuniti, a moje snove o umjetnosti otac ismijava i guši. Kroz sukobe, tišinu i vlastite suze, pokušavam pronaći snagu da se izborim za sebe, pitajući se ima li nade za razumijevanje i prihvaćanje u ovoj obitelji.
U trenutku kad sam prvi put pogledao Lejlu u oči, znao sam da je drugačija. Umjesto da joj kažem istinu o svom životu, odlučio sam se za igru skrivanja, bojeći se da će me voljeti samo zbog novca. Ta laž, koja je trebala zaštititi naše osjećaje, na kraju je uništila sve što smo gradili.
Nakon smrti majke, odlučila sam pronaći njezinu davnu ljubav. Ono što sam otkrila promijenilo je sve što sam znala o sebi i svojoj obitelji. Sada se pitam: tko sam zapravo i mogu li oprostiti prošlosti?
Се викам Калина и ова е мојата понеделничка приказна за тоа како се разбудив во туѓиот живот, меѓу очекувањата на моето семејство и моите сопствени соништа. Ова е денот кога сфатив дека не можам повеќе да живеам според туѓи правила и дека морам да се изборам за себе, дури и ако тоа значи да ги разочарам најблиските. Ова е мојата борба со стравот, вината и надежта дека можеби сепак ќе најдам сила да бидам своја.
Јас сум Елена, жена која целиот живот го посвети на другите, заборавајќи на сопствените соништа. По години жртвување за семејството, конечно се осмелив да го изберам својот пат. Ова е мојата борба за сопствен идентитет, низ солзи, вина и надеж.
Јас сум Елена, жена која цел живот се бореше со тежината на своето име и наследството што го носи. Од првиот ден кога мајка ми ме нарече по нејзината почината сестра, мојата судбина беше запечатена со тага, вина и семејни тајни. Ова е мојата приказна за љубовта, загубата и борбата да се ослободам од сенките на минатото.
Јас сум Јована, а ова е мојата приказна за тоа како една фотографија од моето детство стана причина за семејна расправија и длабока лична криза. Се соочив со предрасудите на моите најблиски, но и на целото маало, само затоа што не се вклопував во нивната слика за тоа како треба да изгледа едно девојче. Оваа приказна е за болката, но и за силата да се биде свој.
Јас сум Снежана, 48-годишна жена од Битола која пред три децении го напушти селото за да студира и да изгради живот во градот. Последната посета на селото ми го разниша срцето, кога снаата Јасмина ми предложи да го продадам станот и да се вратам назад, за „да ја поддржам фамилијата“. Тоа беше капката што ја прели чашата, но кога брат ми Горан дојде следното утро со кошница јаболка, сфатив дека некои рани не можат лесно да се затворат.
