Јас сум Јадранка, жена од Скопје, која по години молк конечно се осмели да го слушне сопствениот глас. Мојата приказна е борба со семејни тајни, осаменост и страв од вистината, но и со надежта дека низ болката може да се најде нов почеток. Ова е мојот пат низ македонската реалност, каде што секој збор тежи повеќе од тишината.
Јас сум Весна, жена што ја изгуби младоста и соништата за да ја одгледа својата ќерка Марија, откако татко ѝ нè напушти. Се борев сама, без родители, без поддршка, со години жртвувајќи се за неа. Но кога Марија порасна и ми го сврте грбот, целиот мој свет се сруши.
Јас сум Елена, жена која цел живот се бореше со тежината на своето име и наследството што го носи. Од првиот ден кога мајка ми ме нарече по нејзината почината сестра, мојата судбина беше запечатена со тага, вина и семејни тајни. Ова е мојата приказна за љубовта, загубата и борбата да се ослободам од сенките на минатото.
Јас сум Елена, и мојот живот се промени за миг, кога автобусот застана на среде булеварот „Партизанска“. Во тој момент, додека сите се држеа за рачките, јас се соочив со вистината за моето семејство и себеси. Ова е приказна за предавство, страв и надеж во едно обично скопско попладне.
Се викам Весна и ова е приказната за тоа како мојата мајка, Лидија, почна да исчезнува пред моите очи – не физички, туку преку ситни, болни заборави. Секојдневието ни се претвори во борба со нејзината деменција, а семејството се најде на работ на распад. Ова е мојата исповед за љубовта, стравот и надежта што ги носи животот во сенка на болеста.
Јас сум Марта. Кога мајка ми, Лидија, се разболе и мораше да се пресели кај нас во малиот стан во Аеродром, сè се смени. Меѓу кавгите со сопругот, грижата за мајка ми и моите неостварени соништа, се обидував да најдам смисла додека животот ми се распарчуваше.
Сѐ се промени таа вечер кога со солзи и гнев ја напуштив нашата куќа во Скопје, оставајќи го сопругот и ќерката зад себе. Години подоцна, борејќи се со вина и обиди да ја вратам ќерката во својот живот, се прашувам дали семејството може да се залепи по такво предавство. Ова е мојата приказна за болката, надежта и вечната борба за простување.
Се сеќавам на денот кога мајка ми ме остави на страна заради нејзината сестра, тетка Весна. Тоа беше моментот кога сфатив дека љубовта во семејството не секогаш е праведна и дека понекогаш најблиските можат најмногу да те повредат. Ова е мојата приказна за предавството, болката и борбата да си го најдам местото во сопственото семејство.
Ја донесов мајка ми, Ленка, во Скопје за да живее со мене, мислејќи дека тоа е најдоброто за неа. Но, по еден месец, морав да ја вратам назад во нашето мало село, иако сите ме осудија. Ова е мојата вистина, полна со болка, вина и љубов.
Се враќам во моето родно село по дваесет години, носејќи надеж дека времето ги избришало старите рани. Но, наместо прегратки, ме пречекуваат студени погледи и шепотења зад грб. Ова е приказна за болката на отфрленоста, за мајчината љубов што не може да ме заштити од суровоста на традицијата.
Јас сум Весна, самохрана мајка од Скопје, која секој ден се бори да обезбеди за ќерка си. Кога Ана ми призна дека се срами од мене пред свекрвата, срцето ми се скрши, но и сфатив колку длабоко се вкоренети предрасудите и материјализмот во нашето општество. Ова е мојата приказна за болката, љубовта и борбата за достоинство.
На дванаесет години, моите родители, Горан и Сузана, се разведоа во атмосфера на тајни и болка. Дваесет години подоцна, решив да му простам на татко ми што не остави, но таа одлука ја разниша врската со мајка ми. Ова е мојата приказна за љубовта, простувањето и цената што ја плаќаме за мир во душата.
