Јас сум Марија, баба од седумдесет години, која се бори со ограничувањата што ми ги постави зетот. Моите обиди да бидам дел од животот на внукот и ќерката ме доведоа до болни конфликти и тешки одлуки. Ова е приказна за љубовта, границите и болката кога семејството се распаѓа пред очи.
Јас сум Весна, мајка која со месеци го криеше проблемот на својот син од сопругот, плашејќи се дека вистината ќе го уништи нашето семејство. Секој ден живеев во страв, борејќи се со вината и тишината, додека моето дете страдаше. На крајот, таа тишина нè доведе до точка од која нема враќање.
Се сеќавам на денот кога мајка ми ме остави на страна заради нејзината сестра, тетка Весна. Тоа беше моментот кога сфатив дека љубовта во семејството не секогаш е праведна и дека понекогаш најблиските можат најмногу да те повредат. Ова е мојата приказна за предавството, болката и борбата да си го најдам местото во сопственото семејство.
Јас сум Јована, а ова е мојата приказна за тоа како една фотографија од моето детство стана причина за семејна расправија и длабока лична криза. Се соочив со предрасудите на моите најблиски, но и на целото маало, само затоа што не се вклопував во нивната слика за тоа како треба да изгледа едно девојче. Оваа приказна е за болката, но и за силата да се биде свој.
По години жртвување и работа, конечно решив да земам одмор за себе. Но, моето семејство не го прифати тоа и мојата одлука предизвика бура од недоразбирања и болка. Ова е мојата приказна за тоа како еден обичен одмор ме претвори во црната овца на фамилијата.
Ја донесов мајка ми, Ленка, во Скопје за да живее со мене, мислејќи дека тоа е најдоброто за неа. Но, по еден месец, морав да ја вратам назад во нашето мало село, иако сите ме осудија. Ова е мојата вистина, полна со болка, вина и љубов.
Една ноќ, додека се враќав дома низ празните улици на Скопје, слушнав крик кој не можев да го игнорирам. Тоа што го најдов под мостот на Вардар не беше само тајна, туку почеток на борба со моето семејство, совеста и општеството. Ова е приказна за љубов, страв и избори кои засекогаш го менуваат човекот.
Мојот живот се промени засекогаш кога татко ми почина, а јас морав да се соочам со вистината за неговата тајна врска. Во обид да ја заштитам честа на нашето семејство, донесов одлука која ме остави осамена и отуѓена од сите. Сега се прашувам дали вредеше да се жртвува љубовта на фамилијата заради принципите.
Јас сум Марија, а ова е мојата приказна за тоа како еден фрижидер стана симбол на нашата борба со парите и љубовта. Се обидувавме да го спасиме бракот со делење на полици, но завршивме подалеку од кога било. Оваа приказна е за сите што некогаш се чувствувале како да живеат со странец во сопствениот дом.
Се враќам во моето родно село по дваесет години, носејќи надеж дека времето ги избришало старите рани. Но, наместо прегратки, ме пречекуваат студени погледи и шепотења зад грб. Ова е приказна за болката на отфрленоста, за мајчината љубов што не може да ме заштити од суровоста на традицијата.
По пензионирањето, со сопругот вложивме сè во нашата селска градина, надевајќи се дека ќе ги собереме децата и внуците околу нас. Но, реакцијата на снаата беше студена и разочарувачка, што ја разбуди болката од семејните недоразбирања. Ова е мојата приказна за надежта, разочарувањето и борбата за семејна хармонија.
Јас сум Ана, жена која се обиде да изгради нов живот со Јован, човек со минато и син од претходен брак. Нашата љубов беше силна, но сенката на неговата поранешна сопруга, Марија, секогаш стоеше меѓу нас преку нивниот син, Давид. Ова е мојата борба за љубов, разбирање и место во семејство кое никогаш не беше само мое.
