Jednog jutra, dok sam gledala kroz prozor naše male kuhinje u Sarajevu, nisam ni slutila da će mi majka tog dana oduzeti ono što sam smatrala svojim utočištem – moju sobu. Odluka da moj rođak Emir preseli kod nas pokrenula je lavinu sukoba, osjećaja izdaje i pitanja o vlastitoj vrijednosti. Kroz borbu za prostor i pažnju, suočila sam se s istinama o sebi, porodici i onome što znači biti ‘kod kuće’.
Moje ime je Lana i nikada neću zaboraviti noć kada su me izbacili s mature zbog cvjetne haljine. Osjećala sam se poniženo i slomljeno, ali sam pronašla snagu u podršci obitelji i prijatelja. Ova priča je o borbi za prihvaćanje, o nepravdi i o tome kako sam naučila voljeti sebe baš takvu kakva jesam.
Jednog jutra, dok sam još bila u pidžami, roditelji su mi rekli da moram napustiti stan jer ga prodaju i sele u Njemačku. Osjećala sam se izdano, izgubljeno i prevareno, ali sam kroz suze i bijes pokušavala pronaći snagu za oprost. Ovo je priča o tome kako sam se suočila s obiteljskim konfliktima, predrasudama i vlastitim strahovima, tražeći novi početak u Zagrebu.
Ovo je dan kada su me roditelji izbacili iz stana. Lutala sam kišnim ulicama Sarajeva, suočena s izdajom, samoćom i vlastitim strahovima. Ovo je priča o padu, ali i o snazi koju sam pronašla kad mi se činilo da više ništa nema smisla.
Во оваа приказна, јас, Елена, се соочувам со вистинското лице на љубовта и искреноста во срцето на Скопје. Преку шест особини што ги бараме еден во друг, се заплеткувам во мрежата на сопствените стравови, желби и семејни конфликти. На крајот, останува прашањето: дали навистина знаеме што бараме од другите, или само бегаме од себе?
