Moje ime je Lejla i odrastala sam u sjeni majčinih dugova, noseći teret koji nisam sama stvorila. Kroz svakodnevne borbe, sukobe s porodicom i vlastite unutarnje dileme, pokušavam pronaći granicu između odanosti i vlastite slobode. Ovo je priča o tome kako nas tuđe odluke mogu obilježiti, ali i o hrabrosti da tražimo svoj put.
Zovem se Dario i radim kao medicinski tehničar na odjelu za neurološku rehabilitaciju u Zagrebu. Nakon što sam doživio moždani udar, očekivao sam da će me netko iz obitelji dočekati kad budem otpušten iz bolnice, ali nitko nije došao. Ova priča je moj pokušaj da shvatim gdje su nestale ljubav, odgovornost i oprost među nama.
Moj otac, Dragan, odlučio je otići u prijevremenu mirovinu i doselio se kod mene, očekujući da ga uzdržavam, iako sam sama na porodiljnom. Svakodnevno se borim s njegovim zahtjevima, vlastitim umorom i osjećajem krivnje, dok pokušavam balansirati između brige za bebu i očevih očekivanja. Pitanje gdje završava moja odgovornost prema obitelji, a gdje počinje moje pravo na mir i samostalnost, ne da mi mira.
Moj život je bio tih i predvidljiv, sve dok jednog dana nisam pristao udomiti psa. Umjesto sreće i društva, doživio sam kaos, nesporazume s obitelji i gubitak kontrole nad vlastitim životom. Ovo je priča o tome kako ljubav prema životinji može biti i blagoslov i prokletstvo.
Zovem se Ivana i radim kao medicinska sestra na odjelu neurološke rehabilitacije u Zagrebu. Svakodnevno gledam kako se obitelji raspadaju pred bolešću, ali ništa me nije pripremilo na dan kad sam morala nazvati brata pacijenta kojeg nitko nije htio doći pokupiti. Taj trenutak me natjerao da preispitam sve što znam o ljubavi, odgovornosti i granicama koje postavljamo prema vlastitoj krvi.
Неколку дена претходно, случајно ја сретнав мојата стара другарка Марина, која туркаше количка и изгледаше изгубено во своите мисли. Додека разговаравме, таа ми ја откри болната вистина за нејзиниот брак со Александар, кој по секоја цена се обидуваше да избега од одговорноста како татко. Нејзината приказна ме потресе и ме натера да се запрашам колку често луѓето околу нас се борат со слични демони, а ние не забележуваме ништо.
