Од првиот ден кога влегов во домот на свекрва ми, Славка, почувствував дека не сум добредојдена. Нејзиниот студен поглед и секојдневните забелешки ме тераа да се прашувам дали некогаш ќе бидам прифатена како дел од ова семејство. Ова е мојата приказна за борбата со предрасудите, семејните тајни и мојата потрага по љубов и разбирање.
Од првиот ден кога влегов во домот на мојата свекрва, почувствував дека не сум добредојдена. Ладни погледи, зборови со двојно значење и секојдневна борба за место под сонцето ме натераа да се прашувам дали некогаш ќе бидам прифатена. Ова е мојата приказна за љубовта, семејните пресметки и вечната борба меѓу традицијата и новото време.
Јас сум Весна, мајка и свекрва, која се обидува да го заштити својот син од разочарувањата на секојдневието. Мојата приказна е борба меѓу љубовта кон семејството и стравот од промени, каде што секојдневните конфликти со снаата ја разгоруваат мојата несигурност. Дали навистина правам добро или само го уништувам она што најмногу го сакам?
Во оваа приказна ја раскажувам мојата борба да најдам заеднички јазик со бабата на мојот сопруг, иако со остатокот од неговото семејство имам топли односи. Секој обид за приближување завршува со недоразбирања и болни зборови, што создава тензии во нашето семејство. Преку оваа приказна, се обидувам да разберам дали вината е само моја или постојат подлабоки причини кои не ги гледам.
По пензионирањето, со сопругот вложивме сè во нашата селска градина, надевајќи се дека ќе ги собереме децата и внуците околу нас. Но, реакцијата на снаата беше студена и разочарувачка, што ја разбуди болката од семејните недоразбирања. Ова е мојата приказна за надежта, разочарувањето и борбата за семејна хармонија.
Јас сум Снежана, 48-годишна жена од Битола која пред три децении го напушти селото за да студира и да изгради живот во градот. Последната посета на селото ми го разниша срцето, кога снаата Јасмина ми предложи да го продадам станот и да се вратам назад, за „да ја поддржам фамилијата“. Тоа беше капката што ја прели чашата, но кога брат ми Горан дојде следното утро со кошница јаболка, сфатив дека некои рани не можат лесно да се затворат.
